Altijd zijn we gewend geweest dat als we een schenking doen, of een schenking ontvangen, dat een definitieve situatie oplevert. Immers: eens gegeven blijft gegeven. Nu was dat vroeger inderdaad het geval. Toen stond er zelfs in de wet dat de schenking onherroepelijk moest zijn. Met de komst van het nieuwe erfrecht in 2003 is men van dat standpunt afgestapt. Het is mogelijk om een schenking wel degelijk herroepbaar te maken. Of om een schenking van een voorwaarde afhankelijk te maken.
Een schenking kan dus herroepen worden. Maar dat moet dan wel uitdrukkelijk bij de schenking worden bedongen. Wanneer de mogelijkheid te herroepen gebruiken? Om te voorkomen dat hetgeen geschonken is in het kader van een echtscheiding moet worden verdeeld met de aanstaande ex-partner. Of omdat je wilt voorkomen dat als jouw kind toekomstig overlijdt, terwijl jij als ouder/schenker de erfgenaam bent, jij erft – en dus weer terugkrijgt- datgeen wat je eerder geschonken hebt. Of dat bij schenking van aandelen een waardedaling zich naderhand voordoet, van welke lagere waarde men alsnog gebruik wil maken.
Overigens is het herroepelijk schenken iets waar zorgvuldig over nagedacht dient te worden. Het verdient dus aanbeveling dat bij de wens om herroepelijk te schenken de hulp van de notaris wordt ingeroepen om een en ander op correcte wijze te formuleren. Juridisch gezegd is het onderscheid tussen een voorwaardelijke verbintenis en een voorwaardelijke verkrijging essentieel.
Simpel gezegd leidt het eerste tot een verplichting voor degeen die geschonken heeft gekregen om mee te werken aan het ongedaan maken van de schenking. Het tweede geval betekent dat hetgeen is geschonken automatisch (“van rechtswege”) terugkeert in het vermogen van schenker. Hoe dan ook. Of het nou betreft voorwaardelijke verbintenis of voorwaardelijke verkrijging, gedegen juridisch advies –voorafgaand- door de notaris is zeer aan te bevelen!
Meer info? Maak een afspraak met de notaris
